Carlos Castillo Armas

Hierdie artikel bevat nie ’n bronnelys nie, wat beteken dat die inhoud nie geverifieer kan word nie. Enige bevraagtekende inligting mag dus ook mettertyd verwyder word. Help Wikipedia deur betroubare bronne tot die artikel by te voeg.

Carlos Castillo Armas (4 November 1914 – 26 Julie 1957) was 'n Guatemalaanse militêre offisier en politikus wat die 28ste president van Guatemala was, wat van 1954 tot 1957 gedien het nadat hy die mag in 'n staatsgreep oorgeneem het. Hy was 'n lid van die regse Nasionale Bevrydingsbeweging (MLN) party en sy outoritêre regering was nou verbonde aan die Verenigde State.

Castillo Armas, gebore uit 'n planter, buite die huwelik, is by Guatemala se militêre akademie opgevoed. 'n Protégé van kolonel Francisco Javier Arana, het hy by Arana se magte aangesluit tydens die 1944-opstand teen president Federico Ponce Vaides. Dit het die Guatemalaanse Rewolusie en die bekendstelling van verteenwoordigende demokrasie aan die land begin. Castillo Armas het by die Algemene Staf aangesluit en direkteur van die militêre akademie geword. Arana en Castillo Armas het die nuutverkose regering van Juan José Arévalo teëgestaan; ná Arana se mislukte staatsgreep in 1949, het Castillo Armas in ballingskap in Honduras gegaan. Op soek na ondersteuning vir nog 'n opstand, het hy onder die aandag van die Amerikaanse Central Intelligence Agency (CIA) gekom. In 1950 het hy 'n mislukte aanval op Guatemalastad geloods, voordat hy terug na Honduras ontsnap het. Beïnvloed deur lobbywerk deur die United Fruit Company en Koue Oorlog-vrese vir kommunisme, het die Amerikaanse regering van president Harry Truman in 1952 Operasie PBFortune gemagtig, 'n komplot om Arévalo se opvolger, president Jacobo Árbenz, omver te werp. Castillo Armas sou die staatsgreep lei, maar die plan is laat vaar voordat dit in 'n nuwe vorm deur die Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower in 1953 herleef is.

In Junie 1954 het Castillo Armas 480 CIA-opgeleide soldate na Guatemala gelei, gerugsteun deur vliegtuie wat deur die VSA verskaf word. Ten spyte van aanvanklike terugslae vir die rebellemagte, het Amerikaanse steun vir die rebelle die Guatemalaanse weermag onwillig gemaak om te veg, en Árbenz het op 27 Junie bedank. ’n Reeks militêre juntas het kortstondig die mag gehad tydens onderhandelinge wat geëindig het met Castillo Armas wat die presidentskap op 7 Julie aanvaar het. Castillo Armas het sy mag in 'n Oktober 1954-verkiesing gekonsolideer, waarin hy die enigste kandidaat was; die MLN, wat hy gelei het, was die enigste party wat toegelaat is om die kongresverkiesings mee te ding. Árbenz se gewilde landbouhervorming is grootliks teruggerol, met grond wat van kleinboere gekonfiskeer is en aan groot grondeienaars teruggegee is. Castillo Armas het vakbonde en boere-organisasies toegeslaan en duisende gearresteer en vermoor. Hy het 'n Nasionale Komitee van Verdediging Teen Kommunisme geskep, wat meer as 70 000 mense ondersoek het en 10 persent van die bevolking by 'n lys van vermeende kommuniste gevoeg het.

Ten spyte van hierdie pogings het Castillo Armas aansienlike interne weerstand ondervind, wat die skuld gekry het op kommunistiese agitasie. Die regering, geteister deur korrupsie en stygende skuld, het afhanklik geraak van hulp van die VSA. In 1957 is Castillo Armas vermoor deur 'n presidensiële wag met linkse simpatie. Hy was die eerste van 'n reeks outoritêre heersers in Guatemala wat noue bondgenote van die VSA was. Sy ommekeer van die hervormings van sy voorgangers het 'n reeks linkse opstande in die land na sy dood veroorsaak, wat 'n hoogtepunt bereik het in die Guatemalaanse Burgeroorlog van 1960 tot 1996.